จุดประสงค์ของการสร้างสถานที่ปฏิบัติธรรม มุ่งหวังช่วยดับทุกข์ให้สังคม

จุดประสงค์ของการสร้างสถานที่ปฏิบัติธรรม ก็คือเพื่อแก้ปัญหาความเครียดในครอบครัว ซึ่งเป็นต้นทางของปัญหาอีกหลายอย่างในสังคม

ส่วนการระดมทุนเพื่อก่อสร้างสถานที่ปฏิบัติธรรม ก็เป็นเรื่องของญาติโยมที่มีความเห็นตรงกันว่า
จะเป็นประโยชน์ต่อครอบครัวและสังคมอย่างยั่งยืน

เพราะการปฏิบัติธรรมแบบพร้อมหน้าทั้งครอบครัว จะทำให้สมาชิกในบ้านมีธรรมะของพระพุทธองค์

เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวใจไว้ด้วยกัน ทำให้คนในบ้าน มีความรัก ความอบอุ่น ความเข้าใจกันมากขึ้น
ซึ่งก็จะส่งผลโดยตรงให้ปัญหาสังคมลดลงไปด้วย ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า เพราะเหตุใดยุคสมัยนี้

การสร้างสถานที่ปฏิบัติธรรมเพื่อดับทุกข์ในสังคม จึงกลายเป็นความผิดอาญาแผ่นดินไปได้
ทั้งที่จริงแล้ว เป็นการช่วยให้สังคมสงบร่มเย็นขึ้น และไม่ได้ขัดต่อความสงบเรียบร้อย และศีลธรรมอันดีงามของประชาชน

ถ้าหากฝ่ายบ้านเมืองเห็นว่า มีการดำเนินการไม่ถูกต้องตามระเบียบขั้นตอนใด ก็ควรจะให้คำแนะนำแก่ประชาชนด้วยใจที่เมตตา เพราะเป็นเรื่องของการสร้างประโยชน์ให้แผ่นดิน และมิได้มีมูลฐานความผิดที่เป็นอาญาแผ่นดินแต่อย่างใด

การออก "หมายจับ" พระสงฆ์ เพราะมูลเหตุจากการก่อสร้างสถานที่ปฏิบัติธรรมนั้น ดูจะขาดความเมตตาต่อประชาชนไม่น้อย ชวนให้นึกถึงพระบรมราโชวาทของ "ล้นเกล้าฯ รัชกาล ๖" ที่ปรากฏใน "ปกิณกคดี" ว่า

"สิ่งใดซึ่งเมื่อประพฤติไปแล้ว จะเป็นผลให้ชนหมู่มาก ได้รับความเดือดร้อนรำคาญ สิ่งนั้นย่อมไม่เป็นธรรม สิ่งใดซึ่งเมื่อประพฤติไปแล้ว จะเป็นผลให้ชนหมู่มาก ได้รับความสุขและความอยู่โดยสงบ สิ่งนั้นย่อมเป็นธรรม"

การสร้างสถานที่ปฏิบัติก็เพื่อมุ่งหวังประโยชน์ แห่งการตั้งอยู่ในธรรมของประชาชนเป็นสำคัญ ความประพฤตินั้นย่อมเป็นธรรมอย่างแน่นอน